twardą,nisko położoną udało mi się tylko raz z całą pewnością wyczuć, 4 miesiące po porodzie i dopiero wtedy zaryzykowaliśmy z mężem stosunek!W zeszłym miesiącu miałam dość obfite krwawienie, które uznałam za okres. Ucieszyłam się, że nareszcie sprawy się unormują, ale gdzie tam..Objawy szyjkowe wariują nadal, śluz raz płodny, raz nie, pojawia się i znika. A temperatura nie rośnie, co oznaczałoby, że owulacji wogóle jeszcze nie było. POza tym w tygodniu jesteśmy tak zmęczeni z mężem, że o seksie nawet nie myślimy. Regenerujemy się w weekend, ale zazwyczaj wieczorem tez już nie ma czasu, siły, ochoty na coś więcej poza spaniem. A rano nie można...
Mamy z mężem dość tej niepewności. Przestudiowałam od A do Z książkę Kiplleya i kilka innych pozycji, które wpadły mi w ręce , ale niewiele mi to pomogło. Nie mam dostępu do netu na codzień, a nie znam osób w realu, które mogą mi coś z doświadczenia poradzić. Do tego dochodzą stresy dnia codziennego, niepokoje związane ze zdrowiem i rozwojem Dzidziulka, bo nie wszystko zdaje się przebiegać właściwie i trzeba to skonsultować ze specjalistami...Nie mamy warunków ani finansowych ani lokalowych na 2 dziecko, a możliwość potencjalnego poczęcia odbiera nam wogóle chęc na zbliżenia. BEZSENS! Szepnijcie proszę jakieś ciepłe, mądre słówko...
Ps. Dodam, że miałam ciężki poród, pęknięcie od pochwy po odbyt, szyta byłam pod narkozą przez godzinę. Okres połogu wspominam jako horror, a teraz jeszcze to...
(
. A dodam, że przed ciążą w ogóle nie mogłam się z szyjką połapać, więc byłam zupełnym laikiem.
, ale doszliśmy do wniosku, że chcemy przecież być radykalnymi chrześcijanami (bo jest się albo radykalnym chrześcijaninem, albo wcale się nim nie jest), a to naprawdę niewielka ofiara na rzecz tego radykalizmu 
. niestety możliwość urodzenia czwartego dziecka skutecznie mnie odstrasza.