Myślę, że w kwestii decyzji o dziecku, nie ma sensu rozważanie, co się "powinno" zrobić. Tak jak pisały przedmówczynie, to jest wasza decyzja.
Jeśli chodzi o to, co myślę, wiek 23 lat pisząc dosadnie jest jak najbardziej rozrodczy. Ja będę osobą, która jak Pan Bóg pozwoli urodzi ok. 30stki lub później. Ale to wiekowo wcale nie jest najlepszy czas dla mnie do rodzenia dzieci. Np. zawsze miałam super cykle, teraz powoli przestają już takie być, przypisuję to wiekowi.
Wiesz, my w sumie też jesteśmy na rozdrożu jeśli chodzi o decyzję o dziecko, ale u Was dylemat rozchodzi się raczej o to (jeśli dobrze zrozumiałam), że ludzie najpierw zabierają się za karierę, etc. Dla mnie to jest straszne, kariera nie może być ważniejsza niż rodzina. (Nie twierdzę, że nie należy być tu odpowiedzialnym, dzieci trzeba oczywiście wyżywić). To jednak jest jakaś jedna wielka bzdura. Sama kiedyś za bardzo dałam się ponieść "karierze". Zapewniam Cię, że straciłam bardzo wiele.
Poza tym są różne teorie, niektórzy np. uważają, że fajnie jest za młodu odchować dzieci, a później mieć może trochę więcej czasu dla siebie i korzystać z pomocy dzieci i z ich miłości.
Aha dodam, że jak patrzę się na moje 30 letnie koleżanki, które są ciągle zabiegane, nie mają rodziny, są przekonane, że są świetne wspaniałe, że się realizują, a jednocześnie tęsknią w swoich serduszkach za stworzeniem rodziny, szlak mnie trafia i jestem wkurzona na świat który namieszał im w głowach, a kiedyś mi.
Sorki, za tę emocjonalną wypowiedź, ale może to w czymś pomoże
Pozdrawiam ciepło i życzę powodzenia w rozeznawaniu
my chcielismy ze soba pobyc po slubie tylko we 2, a potem czekalismy na mieszkanie (wczesniej mieszkalismy z rodzicami), zdecydowaloismy sie kilka dni przed przeprowadzka
