Dzieci a zwierzęta

[kukułka]

Co Wy na to, że np majac małe dizecko (niemowlę), a przy tym kota lub psa, rodzice pozwalają, by kot czy pies leżał przy dziecku (oczywiście pod okiem rodziców, by nie stała się krzywda).

[kukułka]

Czyzby nikt nie miał zdania na ten temat?

[HonoratA]

Ja wychowałam się z psem. Nawet nie napiszę że przy psie ale z psem. Jako dziecko ku przerażeniu moich rodziców brałam psiaka do łózka. Spała w nogach na kocyku, który tam układałam. Jestem zdrowa i nic mi nie dolega. Teraz przy 2 dzieci mam psa i świnkę morską. Nigdy nie broniłam psu polzać stópkę dziecka, obniuchać. Ku przerazeniu niektórych mam...nie zwsze upilnowałm malucha i raz czy dwa skonsumowł co nieco z psiej miski Córa lubi przytulać się do świnki i często bawi się z ulubieńcem. Pilnuję odrobaczania i szczepień nie tylko obowiazkowych ale też i dodtakowych naszych pupili. Zresztą nie wyobrażam sobie domu w którym nie ma zwierząt.

[kukułka]

Ja tez sobie nei wyobrażam zycia bez zwierząt w domu,a le chodizło mi o takie całkiem małe niemowlę. Ja nie maiłąbym oporów, by kot przy nim leżał, ale wiem, ze niektórzy trzymają zdrowe dizeic an kilometr od jakichkolwiek zwierząt i twierdzą, ze jak bęę mieć swoje dizecko, to pwenie też tak będę robić. A ja zamierzam wychowywać ze zwierzetami (tzn nie ja tylko my z mężem) i byłam ciekawa czy to tylko my tacy "dziwni" jetsesmy.. Przeciez na wsiach kiedyś wychowywało sie dzieci wśród zwierzat i to było coś naturalnego.

[fiamma75]

Tylko że na wsiach koty i psy nie miały wstępu do domu i nie leżały w łóżeczku z niemowlęciem.
Osobiście jestem przeciw, choć jestem za, żeby w domu było zwierzę - ale dziecko powinno podrosnąć i można je wtedy włączyć do opieki nad zwierzęciem.

[Mysza]

U mnie w domu nie ma zwierząt, ale w moim domu rodzinnym jest kotka, a w męża - pies. Kiedy jeździliśmy z zupełnie małą Agusią do moich rodziców, to nie pozwalałam Kici zbliżyć się do dziecka, głównie dlatego, że kota jest bardzo nerwowym stworzeniem, boi się ludzi (ma powody do tego, bo zmasakrowali ją swego czasu okrutnie). Ale też, znając koci temperament w ogóle (poprzednia kota była np. wzorem cnót i cierpliwości, ale wystraszona zaatakowała kiedyś moje włosy w środku nocy, kiedy przekręcałam się na drugi bok, a ona jak zwykle spała mi na głowie) i wiedząc o tym, że dzieci wykonują chaotyczne, nieskoordynowane i niespodziewane ruchy i nie potrafią się bronić, a do tego głośno płaczą, raczej małego niemowlaka nie położyłabym obok kota. Zato teraz (niespełna 8 miesięcy dziecka), powoli zaczynam zapoznawać dziecko z kotem i na odwrót.

Specjalistką od psów nie jestem, więc w szczegółach się nie wypowiadam, ale pies teściów od zawsze dostaje na dzień dobry Agusię do obwąchania, a teraz już też się zaprzyjaźniają (dzidzia wyciąga rączki do psa i głaszcze go stópką po głowie). Ale nie położyłabym ich obok siebie.