już raz sie nabrałam, że drugiego dnia było lepiej. tylko niestesy 3. czy 4. zaczął się ryk. Teraz mały jak jest spiący ryczy natychmiast odłożony do łózka. pierś i już.
poza tym ja jestem do kitu, on tak często przezemnie płącze, że nie chcę mu tego robić celowo.
W sobotę spadł mi z komody z przewijakiem (ok. 90cm wysokości) bo w trakcie zmiany pieluchy myslałam o rozwodzie...
tak płakał, że aż z wyczerpanai usnął przy piersi a ja wpadłam w panikę, ze to objaw wstrząśnienia mózgu. naprawdę nie będę go jeszcze celowo straszyć...
Z mężem tak - rozmowa wywołuje kłótnie. Ciągle jakieś pretensje, faktycznie o to że ktoś sie nie domyślił. np potrzebujemy zabezpieczeń do gniazdek, szuflad - mieliśmy pojechać do centrum handlowego. jakbyśmy już pojechali, to może byśmy kupili też parę innych rzeczy, ale te zaslepki do gnaisdek to był mój priorytet. Wczoraj pytam, co jutro robimy. Zero konkretów. Odniosłam wrażenie, ze mąż chce mieć spokojną niedzielę odpoczynku (w sobotę miał uczelnię, nie wyspaliśmy sie przez małego). Do tego mąż sam pracuje w elektryce i zaproponował bezpieczne gniazdka z pracy. Uznałam że woli instalować nowe gniazdka niz jechać do tego sklepu. no to spedzilismy spokojna niedzielę, z domowym obiadem, deseremi ogladaniem filmu.
wieczorem wlasnie nam maly nie chce usnac..... a mąż wypala, że powinnismy byli kupic hustawkę
pretensja ze nie pojechalismy po hustawkę durną (akurat maly by w niej usnął). no i wysZlo ze ja jak zrezygnowalismy z zabezpieczen uznalam zakupy za niepotrzebną wyprawę ( i kuszacą do kupienia rzeczy bez których mozna się obyc) i ze zrezygnowalam z tego zeby mąż odpoczął. a on ma do mnie pretensje, bo chcial jechac - tylko rpbil wszystko by nie jechac! i tak ze wszystkim!
Szkoda czasu na domysły i zastanawianie się, trzeba mówić wprost. I pytać wprost. I ustalać wszystko bardzo jasno, bez niedomówień. Naprawdę nie ma sensu bazować na domysłach (to nasza typowo kobieca cecha, wiem, też to mam i mąż konsekwentnie to u mnie wyplenia). My kobiety mamy zdolność do czytania między wierszami, tyle tylko, że czasem wyczytamy coś zupełnie innego, niż nasz rozmówca miał na myśli... Dlatego warto jasno stawiać sprawę, pytać, a nie bazować na domysłach. Mój mąż ma alergię na moje "bo ja myślałam, że Ty..." i nie umie zrozumieć dlaczego po prostu nie zapytałam.
(mam nadzieję, że mój Mąż tego nie będzie czytał). To my za dużo czytamy z jego słów i same chcemy żeby czytał tyle samo z naszych i stąd te konflikty!
Kukułka, chyba nie ma co dyskutować dalej kto ma racje, bo podtswą jest to, że wszystkie dzieci są inne.
Są takie dni, że gdyby nie to że w dzień rozmawiamy przez komórkę, to chyba byśmy w ogóle nie gadali ze sobą. Na szczęście skończyło się na rozmowach, ale kilka ich było ze łzami, w nerwach też powylewaliśmy swoje żale (po raz kolejny wypłynęło to, że na początku - pierwszy rok, jak się Julka urodziła, to ja nawaliłam i on dużo mi pomagał i Małą się zajmował, a pracował po nocach). Wiesz, ja kilka razy zapowiadałam, że jeśli nic się nie zmieni, to normalnie kochanka sobie znajdę, bo tak nie da się żyć, i tu nawet nie chodzi tylko o kochanka do łóżka, ale przede wszystkim, żeby ze mną rozmawiał, zabrał mnie na kawę, powiedział coś miłego jakiś komplement, jakąś niespodziankę zrobił itp. Po którejś rozmowie jest lepiej, mąż trochę przystopował z pracą (ale i tak dużo pracuje), choć z komplementami krucho... ale może kiedyś to też wywalczę i jeszcze żeby mnie na kawę czy lody zabrał, ale u nas też nie ma się kto Julcią zająć, czasem nocuje u moich rodziców i to już dużo, ale na takie wyjście na kawę, to mógłby swoją szanowną siostrę uruchomić, która pomieszkiwała u nas raz 10 mies., a ostatnio 3 mies. Ale ona jak już nas nie potrzebuje, to ma nas w.... 