Jak przekazać dziecku wiarę?

[darka]

Proszę Was-podzielcie się jak sobie radzicie z wychowaniem religijnym dzieci,zwłaszcza tych młodszych?
Jak przekazywać dzieciom wiarę tak,aby z jednej strony ich nie zniechęcić a jednocześnie być konsekwentnym?
Może znacie jakieś dobre książki w tym temacie?

[NB]

Modlić się z nimi, czytać ksiązeczki dostosowane do wieku, uczęszczać wspólnie na mszę św.

[Betsabe]

No wlasnie, ja mam problem z uczeszczaniem na msze sw z moim maluszkiem.
I odpuszczam sobie chodzenie z nim do kosciola, co mnie bardzo smuci.

Moj maluszek ma prawie 3 latka, zabieralam go specjalnie na msze dla dzieci. Ale taka wyprawa z nim do kosciola meczyla mnie strasznie psychicznie, w ogole nie moglam skupic sie na modlitwie. Musialam biegac za nim po kosciele, co mnie okropnie żenowalo.
Moj maly nie chcial stac w grupie z dziecmi, tylko biegal wzdluz koscila i pokrzykiwal, a po pol godziny marudzil i chcial juz wychodzic w trakcie mszy.

Nie wiem, jak mam go nauczyc, ze powinien stac z dziecmi przed oltarzem i byc cicho

Mam wyrzuty sumienia z tego powodu, ale chodze sama na msze

[grak]

Myślę, że tu jest potrzebny własny przykład, to jest najważniejsze. Jeżeli malec widzi was modlących się to i sam będzie to uważał za naturalne. Tylko nie uczcie trzylatka od razu małego katechizmu, niech to będzie modlitwa własnymi słowami, i niekoniecznie w sytuacjach " na klęczkach". Dobrze byłoby, żeby Pan Bóg naturalnie był obecny w Waszym codziennym życiu, zabawie itd. Co do Mszy... Moja córcia też w tym wieku rozrabiała w kościele. W pewnym momencie zrobiliśmy przerwę, chodziliśmy z mężem na zmianę, akcentując, że ona nie idzie, bo przeszkadzała. Tak się tym przejęła, że w końcu zaczęła się dopominać i problem zniknął. Z synkami było inaczej, Z drugim, który ma wyraźnie religijną naturę chodziłam na msze w tygodniu, gdy pierworodną zostawialiśmy w zerówce. Siadałam z nim z tyłu, więc nikomu nie przeszkadzał, ale szybko się nauczył, jak należy się zachowywać. Najmłodszy nie miał wyboru, wszyscy szli i on też, choć długo, bo aż do I Komunii był to przymus dla niego. Oni wszyscy już są teraz dorośli, wiem na pewno, że ważny był w tym wszystkim nasz przykład. Myślę, że dla chłopców szczególnie przykład męża. Trzeba też być na bieżąco z wiedzą religijną, żeby umieć odpowiedzieć na pytania , które będą się stale pojawiać. No i ważne jest, żeby naszym życiempotwierdzić to, co się wyznaje. Tak mi się teraz przypomniało, czytałam w jakiejś ksiązce, tytułu nie pamięta, że jeżeli dziecko widzi, że rodzice mają nad sobą Autorytet, to ławtwiej jest im być autorytetami dla dziecka. Myślę, że to się sprawdza.

[grak]

Myślę, że tu jest potrzebny własny przykład, to jest najważniejsze. Jeżeli malec widzi was modlących się to i sam będzie to uważał za naturalne. Tylko nie uczcie trzylatka od razu małego katechizmu, niech to będzie modlitwa własnymi słowami, i niekoniecznie w sytuacjach " na klęczkach". Dobrze byłoby, żeby Pan Bóg naturalnie był obecny w Waszym codziennym życiu, zabawie itd. Co do Mszy... Moja córcia też w tym wieku rozrabiała w kościele. W pewnym momencie zrobiliśmy przerwę, chodziliśmy z mężem na zmianę, akcentując, że ona nie idzie, bo przeszkadzała. Tak się tym przejęła, że w końcu zaczęła się dopominać i problem zniknął. Z synkami było inaczej, Z drugim, który ma wyraźnie religijną naturę chodziłam na msze w tygodniu, gdy pierworodną zostawialiśmy w zerówce. Siadałam z nim z tyłu, więc nikomu nie przeszkadzał, ale szybko się nauczył, jak należy się zachowywać. Najmłodszy nie miał wyboru, wszyscy szli i on też, choć długo, bo aż do I Komunii był to przymus dla niego. Oni wszyscy już są teraz dorośli, wiem na pewno, że ważny był w tym wszystkim nasz przykład. Myślę, że dla chłopców szczególnie przykład męża. Trzeba też być na bieżąco z wiedzą religijną, żeby umieć odpowiedzieć na pytania , które będą się stale pojawiać. No i ważne jest, żeby naszym życiempotwierdzić to, co się wyznaje. Tak mi się teraz przypomniało, czytałam w jakiejś ksiązce, tytułu nie pamięta, że jeżeli dziecko widzi, że rodzice mają nad sobą Autorytet, to ławtwiej jest im być autorytetami dla dziecka. Myślę, że to się sprawdza.

[Cierń]

Własny przykład to podstawa. Dzieci uczą się przez obserwację rodziców.
Wiek od jakiego zabierać dziecko do Kościoła zależy od jego temperamentu, tak aby nie przeszkadzać w modlitwie innym, zwłaszcza jeśli w parafii nie ma specjalnych mszy dla rodzin.
Ważne wydaje mi się również, aby w odpowiednim momencie zacząć dziecki tłumaczyć "co? jak? dlaczego?". Jeśli tego zabraknie dziecko po prostu nauczy się zachowania i będzie je jedynie powtarzać.

Pozdrawiam!

Cierń