a po ślubie...

[Maria]

Pytanie dla dziewczyn świeżo po ślubie Czy inaczej wyobrażałyście sobie małżeństwo czy jest nawet lepiej? Jakie są pierwsze ewentualne problemy i starcia? A może jakieś rady doświadczonych mężatek

...i Maryl! Odezwij się

[Maryl]

jestem, jestem:) Ze względu na to, że zmieniłam miejsce zamieszkania nie mam już stałego dostępu do internetu A teraz teoretycznie mam szukać coś do pracy mgr i mój mąż krzyczy po mnie, że zamiast pisać pracę siedzę i śledzę zaległe wątki. Ślub i wesele były super!! Podróż poślubna też przyjemna. Tylko teraz dopadło mnie jakieś wstrętne choróbsko=megaangina .Pozdrawiam cieplutko i jak troszkę się odrobię, to napiszę więcej. Papa!

[Martelka]

No wlasnie Mario to dopiero ciekawy temat Ja sie napewno wypowiem zaraz po 28 sierpnia, no moze jak uplynie chociaz z tydzien naszego malzenstwa
Proszę o wypoiwiedzi swiezo upieczonych mezatek i żonkosiów , są tu takie i tacy??

[Kręciołek]

Pewnie, że są!
Jak jest? Wspaniale. Czy tak jak sobie wyobrażałam? Mniej więcej? Kryzysy? Chyba za wcześnie , choć oczywiście są sytuacje, które zaskakują i trzeba nad nimi pracować.
Ale najważniejsza jest ogromna radość ze wzajemnej obecności.
Pozdrawiam,
żona od miesiąca

[NB]

Jesteśmy 7 lat po ślubie i muszę przyznać, że pierwsze dwa lata były bardzo cięzkie. A teraz im więcej czasu upływa , tym lepiej się dogadujemy i życie małżeńskie nabiera więcej przyjemnych barw...

[biedronka]

Ja jestem po ślubie 3 miesiące. Jestem bardzo szczęśliwa. Nie mamy poważnych klopotów. Do tej pory naszym największym zmartwieniem jest brak mieszkania(mieszkamy u moich teściów). Jak tak sobie pomyślę to nasze klopoty były wyłącznie z rodzicami. Chcą żebyśmy z nimi spędzali czas, zasypują dobrymi radami. To denerwujące. Na szczęście z mężem mamy takie samo stanowisko. Wiemy, że to nie z rodzicami braliśmy ślub i staramy się uwzgledniać przede wszystkim nasze plany. Myślę, żę stosunek rodziców do przyszłego małżeństwa i to jak sobie z tym radzimy widać już przed ślubem. A najbardziej podczas organizacji ślubu. Jest nam ze sobą dobrze. Polecam od początku rozmowy, rozmowy i jeszcze raz rozmowy, a na pewno zbuduje się solidny związek.

[Lukasz]

Witajcie

Wraz z Ukochaną jesteśmy rok po naszym ślubie (9 sierpnia - piękny dzień).
Co mogę powiedzieć? Otóż to, że małżeństwo przerosło wszystkie nasze oczekiwania wobec niego... Każdy kolejny dzień jest bardziej kolorowy, szczególnie gdy się patrzy na Ukochaną Osobę

Konflikty i trudności się zdarzają... Z naszego własnego doświadczenia potwierdzić mogę biblijną prawdę, że nie można pozwolić, by słońce zaszło nad nierozwiązanym problemem. Potraktujcie to jak najbardziej serio: jeśli jest jakiś problem - MUSICIE po prostu rozmawiać, nawet jeśli to jest dla Was trudne. Nie pozwólcie na to, żeby dzień zakończył się, a Wy pozostalibyście w gniewie - nawet kosztem "zarwanej" na rozmowy nocki.

Nasi Rodzice traktują nas jako partnerów - w rozmowach, przy podejmowaniu decyzji... To bardzo buduje

Pozdrawiam serdecznie,
Wasz Łukasz

[amber]

popieram Lukasza.jestem rok po ślubie i moge powiedziec ze byl to piekny czas.byly konflikty i kryzys ale to wlasnie umiejetnosc wychodzenia z kryzysu ma duze znaczenie i dobrze rokuje na przyszlosc.
Zgadzam sie ze nie mozna doprowadzac do tzw cichych dni lub godzin.u nas takich nie ma .no moze sa ciche minuty ale na tym sie konczy i TRZEBA JAK NAJWIECEJ ROZMAWIAC a jak klotnia zdarzy sie o 1 w nocy to rozmawiac do 3.Trzymanie w sobie żalu lub pretensji prowadzi do powaznych komplikacji.
pozdrawiam

[Martelka]

Witam
juz od prawie miesiaca jestesmy malzenstwem. Jest wspaniale i tak ogromnie sie ciesze, ze moge budzic sie co rano obok mojego Meza. Wyjechalismy daleko z rodzinnego miasta, mieszkamy na obczyznie i wszystko sie klaruje, ale najwazniejsze, ze mamy siebie na wzajem. To nas buduje. Ja sprawdzam sie w roli zony i mysle, ze nie wychodzi mi to najgorzej, a konflikty, staramy sie rozwiazywac zaraz po ich powstaniu.

[Dziula]

witam
jestem 5 lat po ślubie, a więc trochę doświadczenia już mam. Mieliśmy poważny kryzys (zdrada), ale jeśli małżeństwo buduje się na prawdziwej miłości to wszystko jest do przejścia. Myślę, że w trudnych chwilach trzeba przypominać sobie co tak naprawde jest dla nas ważne i dlaczego chcieliśmy się pobrać. Nie warto za wszelką cenę przekonywać do swoich racji, trzeba starać się zrozumieć tę drugą osobę. Myślę także, że nigdy nie można obarczać winą za konflikty tylko jednej strony.
Wierzcie mi, że po ślubie jest zupełnie inaczej niż sobie to wyobrażamy, ale naprawde WARTO.
Pozdrawiam wszystkich przed i po

[Gość]

jestem po ślubie 1,5 roku i mogę powiedzieć, że jestem szczęśliwa, ale wiele rzeczy mnie zaskoczyło, mimo czytania wielu książek, rozmów z ludźmi i przeżytych lat (jestem po 30). Najtrudniejszy był początek. Przeżyłam jakis rodzaj szoku, że nie jestem już sama, że to już na zawsze... Wydaje mi się, że choćby nie wiem co, to człowiek wchodzi w małżeńswto nie całkiem przygotowany i uczy się na bieżąco przekładania teorii na praktykę. Na pewno trzeba mieć do siebie i do drugiej osoby wiele cierpliwości (chyba że się jest aniołkiem z natury). No i relacje z rodzina mężą, z którą mieszkamy też nie są dla mnie najłatwiejsze.
pozdrawiam Atka

[kukułka]

Jesteśmy z mężem 3 miesiące po ślubie. I muszę przyznać rację męzowi, który już przed ślubem mówił mi, że czytanie nawet najmądrzejszych książek o małżeśtwie nie na wiele się zdaje. Prawda jest taka, ze życie jest o wiele bardziej złożone. I muszę stwierdzić - warto wychodzic za mąż, żenić się, małżeństwo, zwłaszca ślub kościelny, to ogromna, ogromna siła. I radość. mimo trudności, które przecież każe małżeństwo przeżywa.

[kasiama]

My również 3 miesiące po ślubie! Żartujemy sobie czasem, że choć to tak niewielki staż, to chyba minie nas słynne "docieranie" - tak długo znaliśmy się wcześniej (7 lat "chodzenia" ze sobą, 1,5 roku narzeczeństwa)...
Właściwie poznaliśmy się chyba trochę za wcześnie: ja miałam niecałe 15 lat, mój mąż troche ponad 17. Gdyby nie wiek, szkoła, studia, to pewnie pobralibyśmy się wcześniej. Ale z drugiej strony, mieliśmy mnóstwo czasu, żeby dorastać do miłości, uczyć się jej nie z kimś innym, ale razem . W małżeństwie jesteśmy bardzo szczęśliwi, choć zdarzają się również gorsze chwile. Najgorzej jest chyba z brakiem czasu. Niby spędzamy go razem dużo, więcej niż w narzeczeństwie, ale jednak jet to najczęściej "bycie razem w domu", niż czas na prawdę poświęcony tylko nam. Więc wymyślamy sobie np, że w ten a ten wieczór nie ma nas dla nikogo, nigdzie się nie spieszymy i po prostu JESTEŚMY razem. To moje ulubione chwile .

Najtrudniej jest mi przyzwyczaić się do mówienia "mamo" i "tato" do teściów, to trochę sztuczne. I nie wiem jak się wobec nich zachowywać... Ale to pewnie jakoś przyjdzie z czasem, choć nie wiem, ile go trzeba będzie

[Blackhole]

Ja nie mogę się wypowiedzieć w tej kwestii, bo nie jestem żonaty (nie mam nawet dziewczyny). Czytając jednak Wasze rozważania wiem, że warto czekać