NPR to męczarnia

[nona]

Jesteśmy 5 lat po ślubie, mamy dwoje dzieci, FATALNE finanse i takiż stan zdrowia (mój). Kochamy dzieci, ale więcej ich mieć nie powinniśmy - dla ich dobra. Od początku małżeństwa stosujemy tylko NPR. Pewno, że sprawdza się przy planowaniu dzieci (łącznie z płcią) rewelacyjnie, ale poza tym jest katastrofą. Gdy jest ochota na współżycie, odwracamy się od siebie, bo inaczej nie ma mowy, że by nie skończyło się źle. Potem - gdy można, a jest to baaardzo krótki czas - obydwoje nie czujemy najmniejszej nawet (!) ochoty, wobec czego współżycie praktycznie przestaje istnieć. Oddaliliśmy się tym samym od siebie STRASZNIE. Jeśli tak ma wyglądać dalej nasze małżeństwo, to chyba coś jest nie tak. I nie mówcie, że to jest czas i miejsce na miłość, dobroć, czułość, bo bez fizycznej jedności jest po prostu klapa. Co więc dalej.... ? Czy małżeństwo ma być prawdziwą męczarnią i beznadziejnością ????

[Ania x]

Droga Nono,
to niestety pytanie do Pana Boga ...

Tak już jesteśmy skonstruowani, że pożycie płciowe wiąże się nie tylko z radością zjednoczenia z małżonkiem, ale i z płodnością. Co za tym idzie w okresie płodnym kobieta bardziej pragnie współżycia, a w niepłodnym mniej.
Nie będę Ci opowiadać o akceptacji własnej płodności, bo jesteś dużo bardziej doświadczoną mężątką i byłoby to nie na miejscu. Akceptacja swojej płodności (i współmałżonka) wiąże się oczywiście z wieloma wyrzeczeniami.
Zasadniczy związek pożycia z płodnością nie jest wymysłem Kościoła, ani naukowców z NPR, tak zostaliśmy stworzeni przez Boga.

I to z Nim trzeba toczyć bój, On to nawet lubi .

Powodzenia


Ps - Zajrzyj do wątku "Jak przeżywacie czas wstrzemięźliwości". Toczyła się tam dyskusja, może Ci coś nasunie.

[Betsabe]

Co więc dalej.... ?

naprawde oczekujesz odpowiedzi??

przeciez wybór NPR to Twoja suwerenna decyzja, jesli taka podjelas, to pewnie mialas wazne ku temu powody, tak wiec rezygnacja z NPR nie chodzi w gre, prawda....

[Ania x]

Potem - gdy można, a jest to baaardzo krótki czas - obydwoje nie czujemy najmniejszej nawet (!) ochoty, wobec czego współżycie praktycznie przestaje istnieć.

Nona, a czy staracie się jakoś dbać o duchowość Waszego pożycia? Zauważyłam, że od czasu kiedy bardziej zaczęliśmy o nią dbać, pożycie w III fazie stało się fajne.
Na kursach npr twierdzą, że największa satysfakcja z pożycia jest w wieku 80 lat, bo wtedy małżonkowie najbardziej się kochają, a przecież kobiety po menopauzie już cały czas mają jakby III fazę, czyli są niepłodne.

Aha, co tzn, że "baaardzo krótki czas"? Bo jeżeli masz za krótką fazę lutealną, to trzeba iść do lekarza.

[nona]

Betsabe

Tak, naprawdę oczekiwałam odpowiedzi. Skoro Kościół zmienia podejście do wielu spraw, to może i w tej są jaskółki ?

[nona]

Jakość trudno mi uwierzyć, że życie ma być TYLKO wielkim zmaganiem.
Bo promyczków jest tak maleńko, że nawet strach się nimi cieszyć, żeby nie zbladły.